Dagon

Uważam i przyznaję się do tego, że lepiej jest być pięknym niż dobrym. Ale nikt z równą gotowością nie przyzna, że lepiej jest być dobrym niż brzydkim.

Autor (Deviantart)

Dagon de Eriksson

Deamonium

Za długo już chodzi po tym świecie, aby znać dokładną liczbę przeżytych wiosen.

Mężczyzna.

Pociągają go wszystkie żywe istoty, jednak jeszcze nigdy nie pozwolił sobie na zaspokojenie tak prymitywnej potrzeby.

Demon.

Nieprzemierzone Góry.

Niekoronowany władca Nieprzemierzonych Gór.

Aparycja:

Dagon od wieków nie pokazał swojej prawdziwiej demonicznej postaci, nie było takiej potrzeby. Większość istot zna go pod postacią rosłego mierzącego blisko dwa metry mężczyznę o metamorficznej sylwetce, z wydatnymi i dobrze rozbudowanymi mięśniami. Posiada anemicznie bladą skórę, wręcz o szarym zabarwieniu, która w kontakcie jest szorstka i niezbyt przyjemna. Dlatego niekoronowany władca nie pozwala się dotknąć bez potrzeby. Woli wykorzystać tę cechę, by odrzucić od siebie nieproszone towarzystwo. Jego dłonie przypominają trochę szpony drapieżnego ptaka, zakończone są ostrymi, długimi pazurami, którymi bez trudu potrafi rozszarpać krtań czy brzuch, pozwalając wypłynąć na wierzch wnętrznościom. Ta część jego ciała bywa problematyczna, dlatego za pomocą swoich mocy zmienia je w silne, ludzkie dłonie. Z jego obojczyków wyrastają długie kolce, które nie mają żadnego taktycznego zastosowania, po prostu dodają demonowi grozy, bo jak wiadomo każda anomalia w ciele, do której nie jesteśmy przyzwyczajeni, budzi w nas grozę. Z rozwiniętej kości ogonowej wyrasta mu długi, potężny, łysy ogon, zakończony kępką białego włosia, go również zdarza mu się chować, tym bardziej, kiedy jest otoczony przez sporą grupę istot, które mogą przez nieuwagę na niego nadepnąć. Twarz Dragona jest częścią ciała, która najbardziej podoba się jej twórcy. Szczupła żuchwa z wysuniętym delikatnie podbródkiem uwydatniają jego wklęsłe policzki i mocne kości jarzmowe. W przeciwieństwie do innych istot jego usta utrzymują się w szarym kolorze, a kąciki wydatnych warg zazwyczaj są opuszczone, uśmiecha się rzadko, jeśli już to jest to uśmiech przepełniony szyderstwem lub pogardą. Nikt nigdy nie widział go ze szczerym uśmiechem. Jedyną rzeczą, jakiej nie może zmienić w swoim wyglądzie ją tęczówki, które w każdej formie mają biały odcień z czarną obwódką, białka jego oczu pod wpływem silnych emocji zmieniają kolor na czarny. Ma głęboko osadzone oczy, co w połączeniu z intensywnym spojrzeniem dodaje mu powagi. Jedni uznaliby garb na nosie mężczyzny za niedoskonałość, ale dla niego jest on urzekający, a dzięki przekłutej chrząstce przegrody nosowej może go dodatkowo ozdobić biżuterią. Długie, szpiczaste uszy bez większego powodu na ich czubkach mają zmieniony kolor na czarny. Największą chlubą demona są jego wielkie rogi wyrastające znad samej linii włosów, kiedyś często ukrywał je, pod jedzmy ze swoich czarów, teraz kiedy zasiada na tronie nosie je dumnie, ponieważ to one zastępują mu symbol władzy, jakim jest korona. Kruczoczarne włosy okalają całą jego twarz, zasłaniają miejsce, z którego wyrastają rogi i opadają delikatnie falującymi kaskadami na silne plecy, sięgając samego ich końca. Sporą części jego ciała porasta białe futro, które w przeciwieństwie do skóry jest miękkie. De Eriksson może kontrolować jego porost oraz w razie takiej potrzeby spowodować, że w danym miejscu włosy same wypadną. Największe owłosienie można zauważyć na tylnej części szyi, plecach oraz barkach. Nosi się elegancko, nawet jeśli przez cały dzień nie zobaczy na oczy żywej duży, dla samego siebie założy koszulę włożoną w ciemne bryczesy i wysokie, skórzane oficerki.

Charakter:

Dagon de Eriksson to jedna z tych osób, którą ciężko jest polubić, w chwili kiedy wydaję nam się, że zaczynamy się do niego przekonywać, szpilę wypełnioną jadem, wbije nam prosto w serce. Najpewniej nigdy nie uraczysz od niego pochwały czy komplementu, demon sam nie przepada za taką metodą uznania, tym bardziej, jeśli wypowiadane słowa są fałszywe. Sam kłamie jak z nut, ale neguje i karci każdego, kogo przyłapie na zatajaniu lub zmianie rzeczywistych faktów. Jest jednym z najgorszych hipokrytów stąpających po ziemi, wie o tym, ale nie ma zamiaru nic c tym zrobić. Potrafi przyznać się do swoich grzechów i nie odpuści sobie możliwości wytknięcia cudzych błędów, widok oburzonych jego karygodną szczerością twarzy innych sprawia mu swoistą przyjemność, doskonale zdanie sobie sprawę jak bardzo większość osób prawda kole w oczy. Jak i każda inna żywa istota ma wady, przez które zdaje się bardziej ludzki, człowieczeństwo uważa za słabość, dlatego, aby w pewnym stopniu wyrzec się swojej słabej strony, już jako młody demon wyrzekł się najbardziej prymitywnego z ludzkich odruchów. Nigdy nie zaspokoił się w seksualny sposób, a jego serce nigdy nie należało do innej istoty. Stawia na podium swoje własne założenia, nie słucha porad innych, kieruje się swoimi własnymi celami. Zdanie innym mało go obchodzi, zazwyczaj powtarzają oni to co sam, już od bardzo dawna wie. Miewa chwile, w których chce zostać sam, potrzebuje samotności, aby oczyścić umysł i pozbyć się z głowy natrętnych myśli dręczących jego umysł. Mimo to lubi towarzystwo innych istot, szczególnie jeśli są one inteligentne bądź piękne. Te dwie cechy są dla niego najważniejsze, jeśli ktoś nie posiada żadnej z nich, jest dla niego nudny i bezwartościowy. Posiada staromodne podejście do kobiet, jego zdaniem płeć piękna oprócz pociągającego wyglądu nie może sobą nic zaprezentować, są mniej inteligentne od mężczyzn, którzy żądzą światem, ich zdanie jest dla niego mało istotne, często nawet nie poświęci chwili, aby posłuchać tego, co mają do powiedzenia. Nie istnienia na świecie osoba, za którą byłby skłonny oddać życie, nie przywiązuj się do innych, zżycie się z kimś jest dla niego oznaką słabości. Zazwyczaj opanowany mężczyzna bardzo rzadko się denerwuje, ale jeśli już to się stanie, drży cała struktura ziemi. Mści się na niegodziwcach w sposób krwawy i niezwykle brutalny, ktoś, kto wejdzie z nim na wojenną ścieżkę, najpewniej nie pozostanie przy życiu. Dagon nie przywykł do okazywania litości, uwielbia rozlewać krew i pławi się w mękach, do jakich potrafi doprowadzić.

Rodzina:

Nie posiada.

Nigdy nie żywił do nikogo uczucia i życzy sobie, aby tak pozostało.

Umiejętności magiczne:

• Zmiana kształtu, potrafi zmienić swój wygląd wedle upodobań;

•   Z odległości 50 metrów potrafi wyczuć inne istoty, określić ich rasę, ale nie może podać dokładnie, kim jest ta osoba, ani jak potężna jest;

• Jest w stanie wtargnąć do czyjegoś umysłu i narzucić swoją wolę lub zwyczajnie namieszać, powodując w ten sposób u nieszczęśnika chorobę psychiczną. Działa to tylko w przypadku istot słabych albo osłabionych, silne umysły są w stanie przezwyciężyć jego moc;

• Doskonale włada czarną magią;

• W jego mocy jest przywoływanie do życia zmarłych, niestety ma spore ograniczenia, nie ma władzy nad duszami zmarłych, dlatego zazwyczaj udaje przywrócić się tylko puste, niemyślące ciało, jednak jest ono całkowicie posłuszne jego woli.

Umiejętności naturalne:

• Znakomita pamięć, pamięta każdy szczegół swojego długiego życia oraz tego, co działo się w tym okresie na świecie;

• Wybitny kłamca, który dzięki sile manipulacji i wyszukanych kłamstw nawet łysemu sprzedałby grzebień;

• Dobrze gra na pianinie, ale już od wieków tego nie robi;

• Zawsze ma obmyślony jakiś plan, przed każdym posunięciem rozmyśla nad możliwymi skutkami swojej decyzji i stara się wybrać tą korzystną.

Inne informacje:

• Wcześniej nie posiadał nazwiska, sam je sobie nadał po przejęciu władzy;

• Interesuje go polityka innych królestw;

• Z kaprysu przebił sobie nos;

• Jest staromodny, woli klasyczne sposoby od nowoczesnych udogodnień;

• Nie przepada za technologią;

• Poza kolczykiem w nosie nie nosi żadnej biżuterii;

• Raz na jakiś czas potrzebuje muzyki, w takich sytuacjach wynajmuje muzyka, która ma dla niego grać aż do omdlenia.

• Posiada towarzysza o imieniu Tunrida.

Discord kolorowachmurka #5335