Forthi

- Opowiedz mi bajkę o złym wilku. 

-Ależ nie ma złych wilków, są tylko te nieszczęśliwe.

Postać z mystic messenger (707) 

Forthi Northug

Przeżył siedemnaście wiosen

Mężczyzna

Orientacja nieokreślona, ma jeszcze czas.

Zmiennokształtny

Chłopak nie zasiada gdzieś na dłużej, podróżuje po świecie. 

To jest kot, a do tego niepełnoletni, najczęściej pod postacią futrzaka pakuje się do domów różnych ludzi, ale nie zostaje na długo. 

Aparycja:

Forthi to chłopak średniego wzrostu, nie można powiedzieć ani że jest jakoś bardzo wysoki, ani wybitnie niski, chociaż zależy obok kogo by stanął. Do tego posiada dość przeciętną sylwetkę, jest szczupły, ale nie wychudzony, posiada lekki zarys mięśni i zaróżowioną cerę. Jego młodzieńczą buźkę zrobią duże, żłobek oczy w których rzadko gaśnie iskra rozbawienia i uśmieszek, ukazujący rząd białych zębów i kłów, których podobnie jak rudego ogona i uszu się nie pozbywa. Jego zwierzęce atrybuty są tego samego koloru co włosy natolatka, one lekko przydługie, nie ścinane w końcu bardzo długo opadają na oczy i szyję. W ludzkiej postaci nosi z reguły duże bluzy, wygodne spodnie i chodzi na boso. Źle się czuje w jakimkolwiek obuwiu.

W postaci zwierzęcej, tej pierwotnej jest pięknym, rudym kotem leśnym, wprawdzie to tylko nazwa, bo jest domowym futrzakiem, tyle że trochę większym od domowego. Przy dorosłym osobniku mógłby sięgać nawet do kolan. Jego sierść jest długa i miękka, a ogon równie długi co puszysty. W dotyku futro wydaje się bardzo delikatne, aczkolwiek nie jeden deszcz zniosło i nadal potrafi pięknie wyglądać. 

Posiada jeszcze trzy dodatkowe

formy zwierzęce, w których wprawdzie rzadko bywa, ponieważ nawet na długo nie jest w stanie. Między innymi potrafi przemienić się w, podobnych wielkości co w kociej formie, lisa, który również posiada rude ubarwienie. Ogon wyraźnie dłuższy niż w kociej formie oraz bardziej rozłożysty.

Potrafi przemienić się w większego kota, mianowicie panterę, która przybiera sierść ciemną, aczkolwiek nadal oddającą naturalny odcień włosów chłopaka. Jest to spore stworzenie, spokojnie sięgające ponad linię bioder, aczkolwiek zwykle z postawą przy ziemi, jakby przygotowaną do skoku.

Jego ostatnią formą i jedyną w której nie posiada rudego ubarwienie jest wilk, który jako jedyny posiada śnieżnobiałą sierść, jest stworzeniem większym od lisa z pewnością, aczkolwiek nadal mniejszym od pantery. 

Charakter:

Na jego cechy składają się nie tylko te wrodzonej i nabyte, ale również te zwierzęcych postaci nastolatka. Każda jego forma w jakimś stopniu oddaje jego charakter. Ta pierwotna, kocia z pewnością jest przewodnia w cechach. To ona gwarantuje mu swoje warunki fizyczne; zwinność i grację. Nawet w ludzkiej postaci potrafi zachować obie te cechy, jego ruchy są

delikatne i przemyślane, tak samo jak słowa i działania. Nie można o nim powiedzieć jako niezdarze, nie przytrafia się mu przewracać ani w coś uderzać, koci instynkt pozwolił by mu na chodzenie z zawiązanymi oczami i nic by nie stracił. Do tego wiele istot uważa go za uroczą osobę, niewinną, ale zadziorną i stawiającą na swoim. Stwierdzenie o chodzeniu własnymi drogami, w jego przypadku jest bardzo trafne. Nie chodzi nawet o to, że chłopak chodzi dachami zamiast chodnikiem, albo nie słucha się rad innych. Chodzi własnymi ścieżkami metaforycznie. Jego szlak jest nawet mu nieznany, nie planuje trasy, idzie tam gdzie trafi, jak żyje, to tak aby to pamiętać i się z tego cieszyć. Chodzi tak jak chce aby zyskać szczęście. Jest kotem w przenośni i dosłownie, spokojny ale dziki, pełen tajemnicy ale prosty w relacji, pełno w nim sprzeczności jak w jego formach, jest wilkiem i kotem jednocześnie. Potrafi być na raz ofiarą i łowcą.

Tak jak lis jest sprytny i przebiegły, nie da się wkręcić, nie da się oszukać, chcesz kanciarza? Oto stoi przed tobą. Łysemu grzebień by sprzedał a rybie pustynie. Jego dar przekonywania jest niesamowity, posiada dobre zdolności charyzmatyczne, a mimo tego nie lubi za dużo mówić. Potrafi być gadatliwy, ale nie powiedzieć Ci żadnych konkretów. W rozmowie z nim trzeba uważać, zwłaszcza przy pytaniach. Jeśli nie chce odpowiedzieć, nie odpowie, ale zagada na śmierć. Potrafi milczeć mówiąc coś, sprzeczność, która w jego osobie się łączy w jedność. Jak i kotem, jest i lisem. Wilkiem w owczej skórze a jednak płochliwym, lisem który widząc zagrożenie wie, że lepiej uciekać niż walczyć z psami myśliwskimi. A jednak też lisem, który jak trafi w klatkę to traci zdolności zdrowego rozsądku. Gdy staje się lisem zamkniętym w klatce czeka już tylko na śmierć z zębów psów, których tak panicznie całe życie unika. Jego osoba to czysta nieczystość, normalny chaos, ogrom malutkich rzeczy, które budują skomplikowaną, a jednak prostą osobowość.

Gdy staje się parteru wszystko się zmienia. Nagle jest łowcą, szybkim i przebiegłym. Pantera to trochę mieszanka lisa z kotem. Istota szybka, zmiana i przebiegła. Zjawiskowo majestatyczna i tajemnicza. Środek między nimi. Staje się pewną siebie zwierzyną, która nie boi się podjąć ryzyka, istota, która jest zdolna do wszystkiego. Zawsze gotowa do ataku i ucieczki jednocześnie. Zawsze czujna i przygotowana. Nigdy nie wyrusza bez planu na łowy, nigdy nie wyrusza bez planu na życie. A jednak nie planuje aż tak przyszłościowo. Dzień, może dwa. W końcu nie wie ile przyjdzie żyć jeszcze na tym świecie. Tylko życie z dnia na dzień, nie przeżycie a prawdziwe życie. Korzystanie z niego, bo przecież kto wie co jutro przyniesie i czy w ogóle nadejdzie?! Życie to gra i zabawa, które uda mu się przejść tylko jeśli będzie łamał zasady, a jednocześnie grał kartami jakie przyniesie mu los.

Wilcze cechy są jednak najciekawsze. Łączą wiele. Mądrość, szybkość, spryt i grację. Mieszanka wszystkich trzech form i tej własnej. Wilcza natura chłopaka nakazuje mu proste drogi, proste wyjścia, niezależność. To właśnie ona nie pozwala mu nigdzie zostać na dłużej, to właśnie przez nią jest tak bardzo zżyty z dotychczasowym życiem. Nie mógłby nigdzie zamieszkać, bo ta natura, ta wilcza natura potrzebuje wiatru, gór, lasów i mórz. Podróży wiecznej. Ta natura jest mieszanką wszystkich i składa się w całość. Dokończa całość, wypełnia ją i zamyka w skończonym okręgu, pięknej całości. A jednak ta natura jest też najbardziej dzika i nieprzewidywalna. Chorobliwie zaborcza i terytorialna. Może to strach przed tymi dwoma cechami tak wzbrania przed osiedleniem się gdzieś? Wilk jest najbardziej płochliwy, najbardziej czujny i najlepszym jest łowcą. To ta postać w osobowości chłopaka daje tę tajemniczość, chłód i awersje. To przez nią wszyscy trzymają dystans, bo jest namacalna, ta wrogość i niepewność wilka.

Umiejętności magiczne: 

Poza przemianą w rudego kota leśnego potrafi przybrać kilka innych form:

• Czerwonego Lisa;

• Panterę o ciemnorudej sierści;

• Białego Wilka

Umiejętności naturalne:

• Posiada swoisty dar do pakowania się w kłopoty.

• Perfekcyjnie gra na nerwach i emocjach ~ potrafi wkupić się w łaski każdego.

• Całkiem dobrze radzi sobie w buszu.

• Nawet w postaci ludzkiej jest szybki i zwinny.

Inne informacje: 

• Nie potrafi tak naprawdę schować kocich uszu i ogona, czy ostrych kłów.

• Lubi głaskanie po włosach, zwłaszcza w ludzkiej formie.

• Poza kocią formą najczęściej bywa w tej wilczej.

PetParty - howrse li-sensei@protonmail.com ~ℓєωιαтαη#8024